Истамғәлин Илгиз Наил улы

   "Урал батыр" эпосының төбөнә төшөп өйрәнә башлаһаң, беҙ йәшәгән,
йәғни башҡорттар төйәк иткән, ата-бабаларыбыҙ ғүмерҙәрен ҡорбан итеп һаҡлап ҡалған ер - үҙе ожмах. Әүлиәләр төйәге. Был ерҙең энергетикаһы юғары.
     Башҡорт халҡы (теле, аңы, дине, рухы менән) ошо ергә энергетик поле ярҙамында бәйләнгән.
     Беҙ тәбиғәт менән гармонияла йәшәгәнбеҙ. Уның байлыҡтарын һаҡ ҡулланғанбыҙ, артығына теймәгәнбеҙ. Тәбиғәт беҙҙе ашатҡан, кейендергән, насар ауырыуҙарҙан ҡурсалаған. Тауҙар, йылғалар, урмандар беҙҙән зыян күрмәгәндәр. 
    Ситтәр килһә, был матурлыҡты күреп иҫтәре китә... Вата, емерә, кимерә, ашай башлайҙар... (о, еректәр, тауҙар, ҡарағайҙар, күлдәр, урман, еләк, бәшмәк... һ.б. тип күҙҙәре маңлайҙарына менә)
    Һуңғы ваҡытта башҡорт эпостарының, әкиәттәренең, легенда һәм риүәйәттәренең нигеҙендә ысынбарлыҡ (булған хәлдәр) ятыуын аңлай башланым. 
     Беҙ бер ҡайҙан да килмәгәнбеҙ, беҙҙең тарихыбыҙҙың төп өлөштәре сер итеп һаҡланыла, беҙҙең телебеҙ меңәр йылдар дауамында ҙур үҙгәрештәр ҙә кисермәгән.
     Үҙ еребеҙҙең бәләкәй генә өлөшөн дә ситтәргә бирергә (һатырға) ярамай. Ерһеҙ һәр беребеҙҙең быуындары юҡҡа сығасаҡ. Сит милләт кешеһе булып китеү мөмкин түгел.